اما مدتی است این توفیق از من سلب شد تا دست به قلم ببرم و چیزی را به ثبت ببرم...
نوروز امسال (1394) هم با همه ی خوبی ها و بدی هایش بسته شد و جای خالی تو - شما بخوانید حاج آقا-کنارمان حس شد...
دلمان برای خنده های بلندت ؛برای دعاهای قنوت نمازت تنگ شده...
بعد از مدت ها دوری از این سمت و سو ها برگشتم تا کاغذ پاره های ذهنم را اینجا شیرازه بندی کنم ....
برگشتم تا از سایش های درونم بنویسم
برگشتم تا عهدم را مجدد ببندم و محکم کنم با کسی که تمام دنیای من هست
پ.ن 0 : صلی الله علیک یا صاحب الزمان
پ.ن 1 :حال روحی مان اصلا خوب نیست برایمان دعا کنید
پ.ن2 : روح تمامی بزرگترها شاد...
سیدحسین امین جواهری